O territorio do municipio de Sanxenxo sitúase a carón da costa atlántica, no oeste da provincia de Pontevedra, lindando cos concellos de Meaño, O Grove e Poio e coas rías de Pontevedra e de Arousa.

Ocupa unha superficie total superior ós corenta e catro quilómetros cadrados con cento quince entidades de poboación dispersas nas súas nove parroquias: Adina, Arra, Bordóns, Dorrón, Gondar, Nantes de Reis, Noalla, Padriñán e Vilalonga, nas que residen algo máis de quince mil habitantes con carácter estable.

Esta área xeográfica formou parte da provincia de Santiago ata a división constitucional e a reforma posterior, que derivou na súa inclusión definitiva na provincia de Pontevedra. A totalidade das parroquias dependían daquela da xurisdicción da Lanzada con señorío do arcebispo de Santiago na súa maior parte, compartido co duque de Patiño no caso de Vilalonga e con Juan Méndez no caso de Dorrón.

No proceso de establecemento constitucional dos concellos neste territorio, integrado no partido xudicial de Cambados, chegaron a funcionar os concellos de Dorrón, Sanxenxo e Portonovo. No ano 1836 créase Sanxenxo como entidade local independente, coa configuración actual, que se mantén sen modificacións destacables agás a adscrición da illa de Ons ó concello de Bueu segregándoa do de Sanxenxo xa en 1844, a petición dos seus veciños e do marqués de Valladares daquela con señorío na illa.

Ata a última actuación víñanse conservando estes fondos na torre da casa do concello, nunha terceira planta, con notables problemas de espacio e operatividade.

Na última actuación o local do arquivo municipal foi trasladado ó baixo dun edificio próximo á casa do concello, procedendo á súa reforma e adecuación a esta nova finalidade a partir dunha concepción prioritaria de depósito documental do elevado número de unidades de instalación que se conservan.

Ocupa unha gran sala rectangular cunha superficie superior ós cento vinte metros cadrados, no que se procedeu a instalar o maior número de estantería metálica posible, parcialmente compactada, cunha superficie útil total estimada superior ós oitocentos metros lineais, e habilitar unha pequena zona de traballo e consulta a carón da entrada ó local.

Conta ademais o local con mesa de consulta e traballo, ficheiro metálico para os instrumentos de descrición, moderno equipamento informático e adecuadas condicións de habitabilidade, seguridade e de illamento.

O primeiro proceso organizativo levouse a cabo en 1988, acometéndose dende entón sucesivas actuacións de reincorporación, informatización e adaptación ó novo cadro de clasificación usado na actualidade, incluíndo a mellora e o traslado a un novo local, nos anos 1993, 2000, 2001, 2004, 2005, 2007, 2009, 2011 e 2013.

Os traballos de organización e descrición documental, baixo a dirección técnica do STPDOC, leváronos a cabo:
Elena Aguete Landín
Alberto Aramburu García-Pintos
José Luis Castro Carpintero
César Manuel López Marras
Jaime Moíño Vaamonde
Begoña Pérez Losada
Lourdes Pérez-Santamarina Feijóo
Iria Chaves Moledo
Javier López Sáez
Aída María Pérez Martínez
Miguel Ángel Rocafort Ferradás
José Ángel Reyes González
Sabela Vázquez Díaz
Lorena García Novoa

Nos últimos anos o concello creou no seu cadro de persoal unha praza de arquiveiro.

Supón globalmente un elevado número de unidades de instalación, a pesar de que a práctica totalidade dos fondos documentais corresponden ó século vinte con algunhas perdas documentais notables coma os libros de actas anteriores ó ano 1900, agás o de 1883, ou a documentación presupostaria anterior a 1882.

A documentación de quintas non vai máis alá de 1912; os padróns de habitantes máis antigos son de 1935, sen referentes polo tanto do século dezanove e a producción documental sobre as distintas convocatorias electorais non se conserva máis que dende 1963. Do conxunto documental destaca aquela xerada no control urbanístico das construccións de particulares, así como o desenvolvemento das diversas obras municipais.